Goede tijden, slechte tijden”

Af en toe blader ik door de foto’s die van ‘mijn’ uitvaarten gemaakt zijn. En steeds word ik daarbij geraakt door de emoties die ik op de gezichten zie. Verdriet, maar ook ontroering als er mooie herinneringen opgehaald worden. Herkenning als de onhebbelijkheden van de overledene in een kwinkslag ter sprake komen. Of plezier als iemand grappige anekdotes vertelt. Deze foto’s vertellen het verhaal van mijn missie: het vieren van het leven.

En dat vieren van het leven doen we tijdens een ceremonie, die een belangrijk moment in een mensenleven markeert. Het is niet alleen het einde van een leven, maar ook een begin van de rest van het leven van de voortbestaanden. En het is goed om daar bij stil te staan. Om het door te laten dringen. Om de verbinding met anderen te voelen en om samen verder te gaan.

Dat markeren van een moment in het leven door middel van een ceremonie is natuurlijk niet iets wat alleen bij een overlijden speelt. Het kan ook het moment zijn waarop iemand na een lange ziekteperiode het werk hervat en het leven weer oppakt. Bij het opnieuw uitspreken van de trouwgeloften, het verwelkomen van een nieuw gezinslid, bij het vertrek van iemand naar het buitenland om daar een nieuw leven te starten. Of bij een directeur die afscheid neemt van zijn familiebedrijf, waarbij het personeel liever kiest voor een betekenisvol afscheid dan voor een gouden horloge uit een catalogus.

Dat soort momenten, daar wil ik ook graag met anderen bij stilstaan. Op een respectvolle en integere manier. Ik wil het verhaal vertellen dat eraan voorafging. Mensen raken en een mooie herinnering creëren, waar ze met een lach en met een traan op terug kunnen kijken. Ik wil het moment koesteren, waarop het leven een andere wending krijgt. Samen met iedereen die hierbij betrokken is.

Als ik hierover met mijn omgeving van gedachten wissel, zijn de reacties enthousiast. Zij kennen me immers en begrijpen mijn beweegredenen. Ze weten dat ik mooie momenten wil maken, of de aanleiding nu verdrietig of juist heel vrolijk is. En zo is het gekomen dat er inmiddels een paar andere levensgebeurtenissen in mijn agenda staan, waarbij ik de ceremonie leid. Voor mij een logische stap, omdat leven en dood onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Of het nu goede of slechte tijden zijn: in alle gevallen vieren we het leven.