Als je die allemaal gelezen hebt ben je in het bezit van de vandaag verschenen ‘summer edition’ van de BLIK. BLIK is een relatiemagazine voor relaties en relaties van relaties en daar de buurvrouw van… BLIK is een prachtige ‘blik op’ mooie dingen die om ons heen gebeuren op het gebied van passievol ondernemen, ondernemen ‘vanuit het hart’ met hier en daar een flinke scheut ‘ziel’…. Nieuwsgierig? Hieronder de bijdrage die ik mocht leveren…ik ben er trots op!
Wil je de hele Blik Hebben? Stuur me even een berichtje of mailtje naar karen@hofuitvaartzorg.nl met je adres en ik zorg dat de BLIK naar je toe komt deze zomer ☺
Karen Hof: ‘In 1987 overleed mijn eerste liefde Marc. Hij was ernstig ziek, maar het gesprek over zijn dood schoven we steeds voor ons uit. Met die mogelijkheid wíl je geen rekening houden. En als je er niet over praat dan is het er niet. Maar de dood kwam wel. En die liet me totaal ontredderd achter. Ik had geen idee wat Marc gewild zou hebben en hij kreeg een uitvaart volgens het boekje van de uitvaartondernemer. Een uitvaart die hij niet verdiend had. En die me 27 jaar kostte om te verwerken en definitief af te sluiten. Dat gevoel wilde ik anderen besparen. Ik wilde hen geven wat ik zelf zo gemist had. En zo ben ik uiteindelijk in de uitvaartzorg beland, met de nadruk op zórg. Mijn achtergrond als coach, gespecialiseerd in rouwverwerking, kwam daarbij goed van pas. Daarnaast wist ik wat het betekende om te verliezen. Na Marc verloor ik onder andere mijn vader en mijn beste vriendin.
Nabestaanden een afscheid geven, waar ze met een warm gevoel aan terugdenken. Dat is wat ik wil. Dat heeft waarde voor de rest van hun leven. Daarvoor haal ik werkelijk alles uit de kast. Soms letterlijk, als ik mijn auto vol laad met hortensia’s, kaarsen en kandelaren om de locatie aan te kleden. Dat doe ik overigens het liefst met de familie samen. Ik loop dan in spijkerbroek, mijn hond Boekel drentelt wat rond en de familie denkt mee, werkt mee en haalt herinneringen op. Daar begint de verwerking eigenlijk al. Voor mij geen steriele aula’s en onpersoonlijke zaaltjes. We gaan bij voorkeur naar locaties in de natuur. En als het weer het toelaat gewoon buiten. Weg van alle hectiek, zonder internet en de ruis van het dagelijkse leven, dat gewoon doorgaat. Letterlijk even stilstaan bij de persoon van wie je afscheid neemt. Het leven vieren en mooie gebeurtenissen herdenken. Het kan allemaal, ongeacht het beschikbare budget. Het enige dat nodig is, is tijd. En die bied ik de nabestaanden volop. Daarin maak ik het verschil.
Toen ik de uitvaart van mijn vriendin regelde zei haar man: ‘Je trekt op de uitvaart toch wel deze jurk aan hè?’ Ik was verbaasd, want ik had een vrolijk Ibizajurkje aan. Maar later dacht ik: Waarom ook niet? De familie wil het immers zo. En respect zit hem niet in een zwarte pinguïnjas, maar in je houding, je benadering en je omgang. Daarom kies ik tegenwoordig voor mooi, ongeacht de kleur. Ik zeg altijd: ‘Elke uitvaartondernemer heeft zijn eigen ‘kleur’. Kies als nabestaande de kleur die bij je past. En kies je voor mij, dan kies je niet voor zwart.’’
