Als er NIEMAND is aan het einde van de rit…én er geen geld is voor een uitvaart… Wat dan? Hoe dan?

Eliza
Het is een lief mens Eliza, dat voelde ik al nog voordat ze zich voorstelde. Ze ligt in een ziekenhuisbed voor haar raam met uitzicht op het kleine straatje waaraan ze woont. Gehuurd huis, sober, klein…en om eerlijk te zijn, er ligt geen fatsoenlijke vloer op de grond. Alleen een ondervloer. Hoe dat zo gekomen is? Geen idee, daar ging het niet om in onze twee gesprekken die ik tot nu toe met haar gevoerd heb. Ze is ziek, helemaal alleen en zal zeer binnenkort komen te overlijden, en gek om te zeggen ze is arm. Zonder ‘middelen’ deze wereld verlaten lijkt misschien niet zo erg maar wél als je daardoor geen andere keuze hebt dan om nu al een briefje achter je bed hangen met daarop de informatie voor de persoon die jou zal gaan vinden als je overleden bent. Brrrr, de rillingen lopen over mijn rug als ik dit tik.

Waarom ik dit verhaal met jullie deel?
– Omdat ik ook zoveel ‘mooie’ verhalen met jullie deel van uitvaarten die ik mag organiseren, écht niet allemaal groots, bombastisch of op bijzondere locaties, maar wél met voldoende budget om het te kunnen betalen. Dat levert mooie verhalen en dito plaatjes op…
– Omdat jullie dan aangeven hoe bijzonder en waardevol het is steeds weer is om te lezen dat het mogelijk is om een uitvaart te organiseren op de manier zoals jij dat wilt en niet zoals het hoort’… (dat is immers waarom ik dit prachtige werk ben gaan doen…)
– Én om bewust te maken dat – hoe groot of klein wensen ook zijn – er áltijd iets passends te organiseren is, simpelweg omdat dat een kwestie van creatief zijn is en meedenken binnen het budget, ook als dat beperkt is. Maar dan moet er wel iets van een budget zijn.
Maar nu is het anders. Er ís géén budget – naja op een kleine DELA-polis van € 300,- na, en dat is voor Eliza, voormalig boekhoudster, een grote zorg. Ze wil persé voorkomen dat haar uitvaart een gemeentelijke zal worden en als ze niets doet zal het daar wel op uitdraaien. En dus doet ze wat…

Hoe Eliza op mijn pad kwam?
Ik werd door een lieve en betrokken – voor mij bekende – buurvrouw op haar pad gezet. Zij en haar man verloren hun pasgeboren zoontje Harm en ik mocht haar en haar lieve gezin helpen dit kindje meer te laten zijn dan ‘een overleden kindje’ en we gingen samen door een bijzondere periode. Zij vroeg me of ik wilde helpen. Op welke manier was niet duidelijk maar natuurlijk wilde ik dat. We spreken af om Eliza snel te ontmoeten. Ik zie als ik binnenkom een heldere, vriendelijke Indonesische dame die sterk vermagerd aan bed gekluisterd is en vooral bezig is met zaken waarmee iemand die nog maar zo kort te leven heeft niet belast zou moeten zijn: het opzeggen van huur en abonnementen, de verkoop van inboedel om vooral zoveel mogelijk geld bij elkaar te schrapen. Ook maakt ze lijsten voor degene die haar zal ‘vinden’ mocht ze zijn overleden. Kortom ze doet er alles aan om zelf geld bij elkaar te harken wat nodig is voor een menswaardig afscheid.

Weer lopen er rillingen over mijn lijf. Of ik wat kan doen? Jazeker en het goede nieuws is, jij ook! Wat kunnen we doen? Eliza heeft namelijk – nog voor ik haar ontmoette – een platform ontdekt waar zij een crowdfunding kon starten om geld te verzamelen om haar grootste wens, een waardig afscheid, te kunnen betalen. “Karen, ik rust niet voordat ik mijn doel behaald heb”…. Ik vertelde al dat zij er zelf alles aan doet en dat raakt me enorm en dus ga ik haar helpen en vraag jullie dat ook te doen door twee kleine dingen te doen, kost nog geen 2 minuten…

Wat kun je doen om Eliza te helpen?
1. open onderstaande link, doneer – ook al is het maar een heel klein bedrag;
2. deel dit verhaal en de link zodat ook anderen haar kunnen helpen,

Als we dat allemaal doen is er snel voldoende geld om haar de rust te geven waar ze zo naar op zoek is en ze vraagt niet veel, er hoeft geen bijeenkomst met veel mensen, een bijzondere kist of rouwbloemen…maar wel de geruststelling dat ze op een menswaardige
manier haar laatste reis zal kunnen aangaan…. Ik wil haar hier natuurlijk bij helpen en daarom deel ik dit verhaal met jullie, omdat we in deze moeilijke tijden, waarin armoede bij veel mensen toe heeft geslagen en niet iedereen de luxe heeft om te kunnen kiezen voor een menswaardige uitvaart…en ik wil niet weglopen voor die kant van mijn vak. DOEN! Alsjeblieft? Doneer jij ook? …en deel je dit bericht?

Als we allemaal iets doen wat voor ons heel klein is maakt het voor iemand, ook al kennen jullie haar niet, een wereld van verschil. Weet dat je iemand onnoemlijk gelukkig maakt.. Dank namens Eliza, die deze tekst uiteraard gelezen heeft en blij is dat we dit doen met elkaar. En alleen al door het idee dan ‘zomaar onbekende mensen’ haar zouden willen helpen intens geraakt is. Haar laatste kerst is hierdoor ‘warmer’ dan ze ooit gedacht had.

Klik op onderstaande link, daar lees je ook haar eigen woorden over haar laatste kleine wens…

Klik hier: Mijn laatste reis is begonnen…

Lieve groet, Karen