Het is nu nog amper voor te stellen hoe ik in 2015 in m’n eentje begon als zelfstandig uitvaartondernemer na een intensieve vakopleiding met aansluitend een stage bij een ervaren en zeer professionele collega.

Die sprong in het diepe durfde ik te maken omdat ik overtuigd was van de rol die ik zou kunnen hebben in de zo verdrietige periode vanaf het moment dat je te maken krijgt met ‘afscheid nemen’. Niet alleen vanaf het moment van overlijden dus. Nu, na drie jaar, weet ik dat ik in die periode voorafgaand aan ook veel kan betekenen. Ik geef zo graag mee wat ikzelf heb gemist bij het afscheid van mijn toenmalige grote liefde en even later mijn vader.Voor mij was dat de meest eenzame en ontredderde periode in mijn leven, vooral omdat ik toen met name praktisch begeleid werd bij beide uitvaarten en zoveel ‘zorg voor mij als mens in nood’ was er al helemaal niet. Het had me zo kunnen helpen in die tijd…

En dan sta je na een tijdje zelfstandigheid voor het dilemma dat ik veel van mijn zelfstandige collega’s in dit vak ook zie hebben…hoe ga ik om als ik meerdere uitvaarten in een korte periode tegelijk mag verzorgen?

Omdat ik in het begin écht alles zelf deed, dus ook de styling van een locatie, het regelen van catering en zo meer, kostte me dat veel tijd. En dat mag ook, want ik roep altijd dat de laatste vier letters van kwaliteit de belangrijkste zijn… Tijd maakt immers dat ik wel die ‘zorg’ kan geven.

Gelukkig kan ik nu met Ineke Clark de ‘stylings-zorg’ delen en sinds een jaar werk ik ook veel samen met John Rombouts en Matthijs Vinke van de Proef-eet cateraars ‘de Heren’. Die samenwerkingen maakt dat ik kan doen wat ik het liefste doe… Er zíjn voor de mens in die intensieve periode rondom een soms zo immens verlies.

Ik ben wel zo eerlijk om te bekennen dat het toch soms best spannend is om meerdere uitvaarten tegelijk onder je hoede te hebben. Ik ben natuurlijk ook maar een mens met maar 1 hart en 1 hoofd. En ‘nee-zeggen’ is dan echt het moeilijkste wat ik soms toch moet doen.

Mijn grootste beer op de weg is om een familie, waarbij ik al eerder intensief bij betrokken ben geweest, door te moeten verwijzen. En natuurlijk, ik heb een aantal echt fijne en warme collega’s die een uitvaart tot in de puntjes zullen verzorgen, maar toch.

In de lastige periode van een afscheid mag ik vaak zo ‘intiem’ bij een gezin en familie betrokken zijn, dat ik eigenlijk een korte periode bijna een beetje familie ben.  Hoe fijn is het dan dat dat tijdelijke familielid, iemand die al vertrouwd is en je al zo goed kent, er ook bij een volgend verlies er weer voor je kan zijn? Ik zal er echt alles aan doen om die vertrouwdheid, dat gevoel zoveel mogelijk waar te kunnen blijven maken.

Ik kies er dus heel bewust voor om niet ‘te groeien’ als uitvaart-ondernemer. Ik denk dat – en dat is absoluut niet arrogant bedoeld – niemand het zó kan doen zoals ik het doe. Dat wil echt niet zeggen dat ik de beste ben of zo, maar iedere uitvaartleider heeft zo zijn of haar geheel eigen aanpak.

Mijn manier van werken ligt je of niet, maar als het je ligt of je hebt me eerder meegemaakt, dan vind ik ook, dat àls je Hof Uitvaart & Zorg belt, je ook met mij te maken moet hebben en niet met een ander als vervanger. Hoe kan ik die vervanger vragen op dezelfde wijze te werken? Dat kan en mag ik niet vragen….iedereen is toch uniek?

Het is echt mijn eigen keuze, ik zie veel collega’s met succes voor een andere aanpak kiezen en ik ben ervan overtuigd dat het werken met meer collega’s ook absoluut kan leiden tot prachtige uitvaart-plechtigheden.

Ik doe het weer anders dan anders, past wel bij me…