Bel je mij, dan krijg je mij (of niet)
Als het dan weer wat druk wordt en ik me afvraag of ik niet even ‘rust’ moet nemen om niet alleen mijn hoofd maar ook zeker mijn hart te ‘legen’ komt steeds weer diezelfde twijfel: is het de bedoeling dat ik – net als veel collega’s in dit vak – iemand ‘erbij’ neem?
Klinkt als een luxeprobleem en dat is het deels ook – mijn bedrijf ‘staat’ en is gezond – maar er zit ook een ‘randje’ aan dat soms zeer doet. Zeer omdat ik weet dat ik soms mensen dichtbij of iets verder weg te kort doe omdat ik eindeloos afspraken verzet, er niet kan zijn bij hun soms grote maar ook wat kleinere ‘life-events’en zo verder…Zoons die in het buitenland verblijven – lees studeren – die ik niet kon bezoeken zoals andere ouders, manlief teleurstellen omdat het weekendje weg tóch niet door kan gaan…dat doet soms een heel klein beetje zeer.
En toch zeg ik vol overtuiging van uit mijn hart dat ik niet(s) anders zou willen. Omdat het werken vanuit ‘je bestemming’ zoals ik dat ervaar onvoorstelbaar gelukkig maakt…Punt. Natuurlijk is het een keuze, zoals bijna alles in dit leven lijkt het. Iemand in dienst nemen, met freelancers(s) gaan werken, het kan allemaal…en natuurlijk zou het fijn zijn als ik even niet die telefoon dag en nacht bij me heb en dus 24/7
beschikbaar ben.
Natuurlijk weet ik, dat wanneer ik niet regelmatig even ‘bijtank’ – en dus ‘nee’ moet verkopen – ik niet alleen mezelf te kort doe. Dan zal ik niet die ene keer ‘nee’ moeten verkopen maar misschien wel 10x omdat ik dan langer aan ‘de lader’ moet om weer helemaal fit te worden.
En toch …kies ik ervoor om ‘groot’ te zijn door klein te blijven. Ik blijf alleen aan ‘de voorkant’ zoals dat heet, dus ik ben degene die je aan de telefoon krijgt, ik ben degene die jou/jullie gaat helpen om dat afscheid te maken wat voor jullie de meeste troost biedt.
Ik heb gekozen om het te doen ‘zoals jij het wilt’ en dat is een manier van werken die ik niet zomaar van iemand anders – lees freelancer of werknemer- kan en mag verwachten. Werken als je je niet helemaal lekker voelt, je kind gaat afstuderen of op kerstavond? Kan en mag ik dat verwachten van iemand… ik weet het niet en dus doe ik dat gewoon niet.
Ergens in de media gonst de kreet die me vaak raakt: ‘groot’ zijn door klein te blijven.
En dat is wat ik doe en waar ik voor sta….
Bel je mij, dan krijg je mij ook!
(of niet maar dan ben ik heel even ‘aan de lader’ en raad ik in alle vertrouwen een goede collega aan waar je ook in goede handen bent)