Kiezen voor ‘niet behandelen’? Kiezen voor ‘kwaliteit van leven’? Caya is een levenslustige, vrolijke alleenstaande vijftiger met volwassen betrokken kinderen en geweldige, nog hele jonge kleinkinderen. Caya is een trotse ‘super oma’ die middenin het leven staat, daar enorm van geniet en nu ongewild afscheid moet nemen van al dat moois. Hoe dan?
“Ik ga dood, en nu?” Kiezen voor ‘niet behandelen’? Kiezen voor ‘kwaliteit van leven’? Caya is een levenslustige, vrolijke alleenstaande vijftiger met volwassen betrokken kinderen en geweldige, nog hele jonge kleinkinderen. Caya is een trotse ‘super oma’ die middenin het leven staat, daar enorm van geniet en nu ongewild afscheid moet nemen van
Het blijft een lastig iets, ‘de dood’ als onderdeel van het leven zien. We krijgen er állemaal mee te maken. Cliché maar waar. Maar waarom blijft het een zó moeilijk, beladen en zwaar onderwerp? Omdat de verhouding helemaal scheef is… Stel je leeft 60 jaar, hoeveel tijd ben je in die 60
Kiezen voor ‘niet behandelen’? Kiezen voor ‘kwaliteit van leven’? Caya is een levenslustige, vrolijke alleenstaande vijftiger met volwassen betrokken kinderen en geweldige, nog hele jonge kleinkinderen. Caya is een trotse ‘super oma’ die middenin het leven staat, daar enorm van geniet en nu ongewild afscheid moet nemen van al dat moois. Hoe
Hoe maak je duidelijk dat je de zorg van een uitvaart anders aanpakt dan de doorsnee uitvaartverzorger. Daarvoor zou je een uitvaart, begeleid door Karen Hof, eigenlijk van nabij mee moeten maken. ‘Zo wil ik het straks ook’, hoort ze vaak. ,,Dat is het beste compliment.” Je kunt zomaar op een boerendeel terecht
Ik word gebeld door een zoon van een mevrouw die in de laatste fase van haar leven is aangekomen. Haar zoon vertelt mij niet persoonlijk te kennen maar het feit dat ik ook in Boekelo woon en hij zo het één en ander van me in de media heeft gelezen maakt dat hij
Zo aan het einde van het jaar wil ik er niet omheen, de terugblik op…in dit geval, het jaar waarin mijn moeder overleed, wij als kinderen wees werden en het ouderlijk huis nu definitief niet meer bestaat… Het jaar waarin ik me ineens besef dat afscheid nemen wél bestaat. En als het ‘je
Het is nu nog amper voor te stellen hoe ik in 2015 in m'n eentje begon als zelfstandig uitvaartondernemer na een intensieve vakopleiding met aansluitend een stage bij een ervaren en zeer professionele collega. Die sprong in het diepe durfde ik te maken omdat ik overtuigd was van de rol die ik zou
“Ik neem vooral afscheid van wat er niét was...” antwoordde de dochter op de vraag hoe ze terugkeek op het afscheid van haar moeder, nog geen maand geleden. “Ik heb mijn leven verlangd naar dat stukje erkenning, waardering en misschien wel die knuffel, die je volgens mij maar van één iemand écht nodig
Ik hoor het haar nog zeggen. Mijn moeder wordt binnenkort op 10 september om precies te zijn, 80 jaar oud. Bijzonder, met name omdat ze al vanaf haar 40e levensjaar bezig is met haar dood en eigenlijk dacht niet oud te worden, gezien het feit dat haar beide ouders niet ouder dan 50